Urbex girl, czyli pożegnanie miejsca X

Postanowiłam bardziej uhonorować Miejsce X - dlatego, że ma niepowtarzalny klimat, a niestety już znika - w tej chwili niniejsza hala, w rozsypce, otoczona jest drutem, pod którym trzeba było się przeczołgać. Robotnicy próbowali też wykurzyć stamtąd Geniuszy petardami, oczywiście z zerowym efektem. Tym samym pozostawiam pamiątkę po Miejscu X w postaci odwiedzin poezji i pięknej kobiety. Więcej zdjęć na Naz foto

Byle ten obłok niełaski 

 z naszego słońca się zwlókł, 

a położę się jak cień płaski 

u Twoich nóg...
Maria Pawlikowska - Jasnorzewska, Cień

Zgaś moje oczy: ja cię widzieć mogę,
zamknij mi uszy, a ja cię usłyszę,
nawet bez nóg znajdę do ciebie drogę,
i bez ust nawet zaklnę cię najciszej.
Ramiona odrąb mi, ja cię obejmę
sercem mym, które będzie mym ramieniem,
serce zatrzymaj, będzie tętnił mózg,
a jeśli w mózg mój rzucisz swe płomienie,
ja ciebie na krwi mojej będę niósł.
Rilke Rainer Maria, Zgaś moje oczy (wykorzystany w piosence Akurat)

Raz uwolniony z natury, już więcej 

Nie przyjmę formy żyjącej istoty, 

Lecz tę jedynie, którą Greków ręce 

Kuły ze złota, nie szczędząc pozłoty, 

By cesarz z nudów nie oddał się drzemce; 

Z gałęzi złotej śpiewać będę o tym 

Panom i paniom w Bizancjum krainie, 

Co przeminęło, co mija, co minie.
William Butler, Żeglując do Bizancjum